ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥTο 1866 το δημοτικό σχολείο στεγάζεται στη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
10 Φεβρουαρίου 1870, αποφασίζουν τα πέντε χωριά της περιοχής , Βενεράτο – Σίβα – Δαφνές – Κεράσια – Αυγενική, να γίνει ένα σχολειό με έδρα το Βενεράτο. Μια μέρα αργότερα (11 Φλεβάρη 1870) αποσύρονται οι Δαφνές και η Σίβα. Το σχολείο, όμως, εγκρίνεται και λειτουργεί προσωρινά στο σπίτι του Γεωργίου Παπαδάκη, ενώ περιμένουν να δοθούν τα κελιά του Αγίου Γεωργίου και να γίνει εκεί το σχολείο μονιμα. 1879, ο χωριανός δάσκαλος Ιωάννης Ξενάκης, μαζί με τους προύχοντες και τους δημογέροντες του χωριού, ζητά από τον Άγιο Κρήτης να τον διορίσει δάσκαλο στο Βενεράτο. 1880, πραγματοποιείται ο διορισμός. 1903, με διάταγμα της Ύπατης Αρμοστείας Κρήτης εγκρίνεται η ίδρυση σχολείου το οποίο στεγάζεται σε σπίτι που ανήκει στην κοινότητα και είναι μεικτό μονοτάξιο. 1916, διαιρείται σε Παρθεναγωγείο και Αρρεναγωγείο μέχρι το 1926 που συγχωνεύονται και γίνεται διτάξιο μικτό. 1924, οι χωριανοί αποφασίζουν να κτίσουν σχολείο. Ζητούν τη βοήθεια του Μητροπολίτη Κρήτης Τίτου Ζωγραφίδη «φίλου της παιδείας». Ο Μητροπολίτης «δίδει το δυτικό μέρος ελαιοφύτου που βρίσκεται βορειοδυτικά του χωριού» για να μεταφερθεί το νεκροταφείο και στη θέση του να κτισθεί το καινούριο σχολείο. Ξεκινά αμέσως η διαδικασία της μεταφοράς του νεκροταφείου και το κτίσιμο διθέσιου σχολείου. Οι δαπάνες καλύπτονται: α) Από την εκκλησία με την πώληση δύο μοναστηριακών οικοπέδων, στον Άη Γιάννη και ενός αγρού στη θέση Μπαεράμ Εφέντη. β) Από την κοινότητα με την πώληση του παλιού διδακτηρίου στο Θεόφιλο Χελιδώνη. γ) Από κρατική χορηγία 20.000 δραχμών δ) Από τους κατοίκους. Στο κτίσιμο επιστατεί ο τότε δάσκαλος Φιοράκης από το Αβδού. Μέσα σε ένα χρόνο το σχολείο τελειώνει και γεμίζει με τα παιδιά του Βενεράτου, του Πύργου, του Σιναπιού και τα τασιμάρικα της Παλιανής. Ο χώρος του παλιού νεκροταφείου ζωντανεύει με τις φωνές και τα όνειρα των μαθητών. Οι χωριανοί είναι χαρούμενοι και φωτογραφίζονται με του μαθητές στο καινούριο σχολείο. Όλοι πιστεύουν πως η περιπλάνηση του σχολείου τελείωσε μαζί με τη μεγάλη περίοδο της νεκρικής σιγής. Το 1940 επιτάσσουν οι Γερμανοί το σχολείο και το κάνουν μαγειρείο. Τα μαθήματα συνεχίζουν να γίνονται στα κελιά της εκκλησίας, στην Πλάτσα, μέχρι που τελειώνει ο πόλεμος. Το 1956 χτίζεται η εξωτερική αίθουσα με τη βοήθεια της εκκλησίας και των κατοίκων. Το σχολείο γίνεται τριθέσιο και το 1993 χτίζονται από την κοινότητα οι δύο προκατασκευασμένες αίθουσες. Το 2011 ολοκληρώνεται η συγχώνευση των δημοτικών σχολείων των κοινοτήτων του δημοτικού διαμερίσματος Παλιανής με τελευταία προσθήκη του δημοτικού της Αυγενικής. Το σχολείο σήμερα είναι οργανικά 7/θέσιο και λειτουργεί ως 7/θέσιο. |